انواع کامپوزیت دندان

ضرورت وجود کامپوزیت‌ها

کامپوزیت های دندانی امروزه از رایج ترین مواد مورد استفاده در کلینیک های دندانپزشکی هستند که عمدتا برای بازسازی های زیبایی قدامی و همچنین برای پرکردن دندان های خلفی استفاده می شوند. بر اساس نیازهای خاص هر بیمار، انواع متعددی کامپوزیت ها با ویژگی های مختلف و نحوه استفاده متفاوت در بازار وجود دارند و گاهی اوقات انتخاب مناسب ترین کامپوزیت دندان برای دندانپزشک سخت می شود.

زمان استفاده از انواع کامپوزیت دندان ارتباط زیادی با ترمیم مورد درمان شما دارد. به عنوان مثال، ممکن است دندانپزشک شما از یک نوع کامپوزیت برای ترمیم های قدامی و نوع دیگری برای ترمیم های خلفی استفاده کند. بسیاری از پزشکان ترجیح می دهند از پرکننده های حجیم در قسمت خلفی استفاده کنند، زیرا آنها به دلیل استحکام و دوام شهرت دارند، که باعث می شود آنها را به خوبی برای نیروهای بایت در آنجا استفاده کنند. علاوه بر این، استفاده از لایه‌های کمتر به معنای شانس کمتری برای مشکلات تکنیکی مانند حفره‌های هوا و فضای خالی است.

کدام کامپوزیت بهتر است؟

چندین روش مختلف برای تشخیص کامپوزیت ها از یکدیگر وجود دارد. برخی از موارد قابل تشخیص به عملکرد آنها مرتبط هستند. اکثر دندانپزشکان کامپوزیت ها را بر اساس دو ویژگی مکانیکی و زیبایی ارزیابی می کنند.:

خواص مکانیکی:

برای بررسی این ویژگی به استحکام کامپوزیت، نحوه ساییدگی آن در دهان بیمار و همچنین استحکام باند و چسبندگی آن آنالیز می شود. به بیان بهتر کلیه عملکردهای فیزیکی کامپوزیت بررسی می گردد.

ویژگی های زیبایی:

این مورد اشاره مستقیم به پرداخت، صیقل دادن، تراش و به عبارت بهتر به ظواهر آن اشاره دارد.

دسته بندی کامپوزیت‌ها

کامپوزیت های دندانی از زمانی که برای اولین بار به عنوان یک ماده ترمیم کننده معرفی شدند، برای بهبود هر دو ویژگی فیزیکی و زیبایی کامپوزیت ها تغییرات زیادی در طول زمان بر روی آن ها انجام شد. به طور کلی کامپوزیت ها از چند عنصر تشکیل شده اند که وقتی باهم ترکیب می شوند یک ماده دندانی منعطف در عین حال بادوام و محکم را می سازند. اندازه پرکننده نانوکامپوزیت ها از خواص فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و نوری موجود در طبیعت تقلید می کند.

انواع کامپوزیت دندان

ماکروفیل ها :

ماکروفیل ها اولین کامپوزیت هایی بودند که وارد بازار شدند. این نوع از کامپوزیت ها دارای ذراتی هستند که اندازه آن ها بین ۱۰ تا ۵۰ میکرومتر است. این ذرات با اینکه نسبتا بزرگ هستند اما استحکام بالایی دارند. با این وجود این ذرات گاهی به اندازه ای بزرگ بودند که با چشم غیر مسلح دیده می شد. برخی اوقات رزینی که به عنوان پایه وظیفه کنارهم نگه داشتن ذرات را داشت، جدا میشد. از طرفی سایز بزرگ این ذرات در روند صیقل و فرم دادن مشکل ساز است و

کار کردن با این کامپوزیت را برای دندانپزشک سخت میکند. در پولیش کردن کامپوزیت ماکروفیل امکان پوسته شدن هم وجود دارد. امروزه به جرات می توان گفت که هیچ گونه کامپوزیت ماکروفیل پرکاربردی وجود ندارد و تنها در مواردی مشاهده می شود که ترمیم های آن در سال های دور انجام شده است،

میکروفیل ها:

همانطور که از اسم این نوع کامپوزیت مشخص است، ذرات سازنده آن زیر 100 نانومتر است. به دنبال مشکلاتی که کامپوزیت های ماکروفیل داشت این کامپوزیت اولین بار اواخر دهه 1970 میلادی وارد بازار شد. با اینکه میکروفیل ها برعکس کامپوزیت ماکروفیل قابلیت صیقل و فرم دادن را دارند اما ضعیف هستند. میکروفیل ها به اندازه کافی در مقابل فشار نیرو مخصوصا در قسمت های خلفی مقاوم نیستند. دو نوع از میکروفیل های موجود در بازار که در مطب های دندانپزشکی معمولا استفاده می شود انواع مختلف Heliomolar و Renamel است. و اما نوعی از کامپوزیت ها با تلفیق ویژگی های مثبت دو نوع کامپوزیت ماکروفیل و میکروفیل ساخته شد.

انواع کامپوزیت دندان

هیبریدها، میکروهیبریدها و نانوهیبریدها:

این کامپوزیت ها، استحکام ماکروفیل ها و صیقل پذیری میکروفیل ها را باهم دارند. این ها حاوی مخلوطی از ذرات بین ۱۰ تا ۵۰ میکرومتر و همچنین ذرات ۴۰ نانومتر است. برخی از کامپوزیت هایی که امروزه استفاده می شوند، به نوعی از همین ترکیب هستند.

نانوکامپوزیت:

این نانوکامپوزیت ها دارای ذرات ۲۰ نانومتر هستند. امروزه بیشتر کامپوزیت ها از نوع نانوکامپوزیت هستند. آنچه نانوکامپوزیت ها را منحصر به فرد می کند این است که این ذرات در کنار هم قرار میگیرند تا نانوخوشه ها را تشکیل دهند. همین اتفاق باعث می شود که استحکام و مقاومت در برابر سایش و صیقل دادن افزایش یابد.

کامپوزیت های قدامی:

این نوع از کامپوزیت ها که کامپوزیت های زیبایی هم گفته می شود برای ترمیم دندان هایی استفاده می شود که در زیبایی بسیار مهم هستند. این کامپوزیت ها امکان تغییر رنگ، شکل و اندازه را دارند.

کامپوزیت های خلفی:

این نوع از کامپوزیت ها بیشتر برای ترمیم دندان ها در ناحیه خلفی استفاده می شود. اساس طراحی و ساخت کامپوزیت های خلفی مقاومت در برابر فشار زیادی است که روی دندان های عقبی بیشتر است. به همین خاطر ترمیم دندان ها با این نوع کامپوزیت بسیار مطمئن تر و طولانی مدت تر است.

کامپوزیت های ارتودنسی:

این نوع از کامپوزیت ها، رزین هایی هستند که برای درمان ارتودنسی استفاده می شود. در ارتودنسی برای چسباندن براکت ها، باند کردن و …. نیاز به استفاده از کامپوزیت است و این نوع از کامپوزیت به صور اختصاصی برای این کار طراحی و ساخته شده است.

دو دسته اساسی کامپوزیت

امروزه دو دسته اساسی برای استفاده از کامپوزیت های دندانی وجود دارد که هر کدام مزایایی در مورد استفاده از آنها برای ترمیم دندان دارند:

پرکننده های حجیم:

همانطور که از نام آن پیداست، پرهای حجیم به لایه های کمتری برای پر کردن یک آماده سازی نیاز دارند. مهم ترین تفاوت متمایز آنها از سایر انواع کامپوزیت دندان، افزایش عمق درمان آنها است. بهبود در مواد پرکننده حجیم نیز نتایج مشابهی با کامپوزیت‌های چند لایه برای عرض شکاف حاشیه‌ای و سازگاری عاج ایجاد کرده است.

یونیورسال:

این کامپوزیت ها بر اساس لایه ها یا ویسکوزیته آنها تعریف نمی شوند، بلکه برای استفاده مورد نظرشان تعریف می شوند. کامپوزیت های جهانی به گونه ای طراحی شده اند که متنوع ترین باشند