انواع کامپوزیت دندان

ضرورت وجود کامپوزیت‌ها

کامپوزیت های دندانی امروزه از رایج ترین مواد مورد استفاده در کلینیک های دندانپزشکی هستند که عمدتا برای بازسازی های زیبایی قدامی و همچنین برای پرکردن دندان های خلفی استفاده می شوند. بر اساس نیازهای خاص هر بیمار، انواع متعددی کامپوزیت ها با ویژگی های مختلف و نحوه استفاده متفاوت در بازار وجود دارند و گاهی اوقات انتخاب مناسب ترین کامپوزیت دندان برای دندانپزشک سخت می شود.

زمان استفاده از انواع کامپوزیت دندان ارتباط زیادی با ترمیم مورد درمان شما دارد. به عنوان مثال، ممکن است دندانپزشک شما از یک نوع کامپوزیت برای ترمیم های قدامی و نوع دیگری برای ترمیم های خلفی استفاده کند. بسیاری از پزشکان ترجیح می دهند از پرکننده های حجیم در قسمت خلفی استفاده کنند، زیرا آنها به دلیل استحکام و دوام شهرت دارند، که باعث می شود آنها را به خوبی برای نیروهای بایت در آنجا استفاده کنند. علاوه بر این، استفاده از لایه‌های کمتر به معنای شانس کمتری برای مشکلات تکنیکی مانند حفره‌های هوا و فضای خالی است.

کدام کامپوزیت بهتر است؟

چندین روش مختلف برای تشخیص کامپوزیت ها از یکدیگر وجود دارد. برخی از موارد قابل تشخیص به عملکرد آنها مرتبط هستند. اکثر دندانپزشکان کامپوزیت ها را بر اساس دو ویژگی مکانیکی و زیبایی ارزیابی می کنند.:

خواص مکانیکی:

برای بررسی این ویژگی به استحکام کامپوزیت، نحوه ساییدگی آن در دهان بیمار و همچنین استحکام باند و چسبندگی آن آنالیز می شود. به بیان بهتر کلیه عملکردهای فیزیکی کامپوزیت بررسی می گردد.

ویژگی های زیبایی:

این مورد اشاره مستقیم به پرداخت، صیقل دادن، تراش و به عبارت بهتر به ظواهر آن اشاره دارد.

دسته بندی کامپوزیت‌ها

کامپوزیت های دندانی از زمانی که برای اولین بار به عنوان یک ماده ترمیم کننده معرفی شدند، برای بهبود هر دو ویژگی فیزیکی و زیبایی کامپوزیت ها تغییرات زیادی در طول زمان بر روی آن ها انجام شد. به طور کلی کامپوزیت ها از چند عنصر تشکیل شده اند که وقتی باهم ترکیب می شوند یک ماده دندانی منعطف در عین حال بادوام و محکم را می سازند. اندازه پرکننده نانوکامپوزیت ها از خواص فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و نوری موجود در طبیعت تقلید می کند.

انواع کامپوزیت دندان

ماکروفیل ها :

ماکروفیل ها اولین کامپوزیت هایی بودند که وارد بازار شدند. این نوع از کامپوزیت ها دارای ذراتی هستند که اندازه آن ها بین ۱۰ تا ۵۰ میکرومتر است. این ذرات با اینکه نسبتا بزرگ هستند اما استحکام بالایی دارند. با این وجود این ذرات گاهی به اندازه ای بزرگ بودند که با چشم غیر مسلح دیده می شد. برخی اوقات رزینی که به عنوان پایه وظیفه کنارهم نگه داشتن ذرات را داشت، جدا میشد. از طرفی سایز بزرگ این ذرات در روند صیقل و فرم دادن مشکل ساز است و

کار کردن با این کامپوزیت را برای دندانپزشک سخت میکند. در پولیش کردن کامپوزیت ماکروفیل امکان پوسته شدن هم وجود دارد. امروزه به جرات می توان گفت که هیچ گونه کامپوزیت ماکروفیل پرکاربردی وجود ندارد و تنها در مواردی مشاهده می شود که ترمیم های آن در سال های دور انجام شده است،

میکروفیل ها:

همانطور که از اسم این نوع کامپوزیت مشخص است، ذرات سازنده آن زیر 100 نانومتر است. به دنبال مشکلاتی که کامپوزیت های ماکروفیل داشت این کامپوزیت اولین بار اواخر دهه 1970 میلادی وارد بازار شد. با اینکه میکروفیل ها برعکس کامپوزیت ماکروفیل قابلیت صیقل و فرم دادن را دارند اما ضعیف هستند. میکروفیل ها به اندازه کافی در مقابل فشار نیرو مخصوصا در قسمت های خلفی مقاوم نیستند. دو نوع از میکروفیل های موجود در بازار که در مطب های دندانپزشکی معمولا استفاده می شود انواع مختلف Heliomolar و Renamel است. و اما نوعی از کامپوزیت ها با تلفیق ویژگی های مثبت دو نوع کامپوزیت ماکروفیل و میکروفیل ساخته شد.

انواع کامپوزیت دندان

هیبریدها، میکروهیبریدها و نانوهیبریدها:

این کامپوزیت ها، استحکام ماکروفیل ها و صیقل پذیری میکروفیل ها را باهم دارند. این ها حاوی مخلوطی از ذرات بین ۱۰ تا ۵۰ میکرومتر و همچنین ذرات ۴۰ نانومتر است. برخی از کامپوزیت هایی که امروزه استفاده می شوند، به نوعی از همین ترکیب هستند.

نانوکامپوزیت:

این نانوکامپوزیت ها دارای ذرات ۲۰ نانومتر هستند. امروزه بیشتر کامپوزیت ها از نوع نانوکامپوزیت هستند. آنچه نانوکامپوزیت ها را منحصر به فرد می کند این است که این ذرات در کنار هم قرار میگیرند تا نانوخوشه ها را تشکیل دهند. همین اتفاق باعث می شود که استحکام و مقاومت در برابر سایش و صیقل دادن افزایش یابد.

کامپوزیت های قدامی:

این نوع از کامپوزیت ها که کامپوزیت های زیبایی هم گفته می شود برای ترمیم دندان هایی استفاده می شود که در زیبایی بسیار مهم هستند. این کامپوزیت ها امکان تغییر رنگ، شکل و اندازه را دارند.

کامپوزیت های خلفی:

این نوع از کامپوزیت ها بیشتر برای ترمیم دندان ها در ناحیه خلفی استفاده می شود. اساس طراحی و ساخت کامپوزیت های خلفی مقاومت در برابر فشار زیادی است که روی دندان های عقبی بیشتر است. به همین خاطر ترمیم دندان ها با این نوع کامپوزیت بسیار مطمئن تر و طولانی مدت تر است.

کامپوزیت های ارتودنسی:

این نوع از کامپوزیت ها، رزین هایی هستند که برای درمان ارتودنسی استفاده می شود. در ارتودنسی برای چسباندن براکت ها، باند کردن و …. نیاز به استفاده از کامپوزیت است و این نوع از کامپوزیت به صور اختصاصی برای این کار طراحی و ساخته شده است.

دو دسته اساسی کامپوزیت

امروزه دو دسته اساسی برای استفاده از کامپوزیت های دندانی وجود دارد که هر کدام مزایایی در مورد استفاده از آنها برای ترمیم دندان دارند:

پرکننده های حجیم:

همانطور که از نام آن پیداست، پرهای حجیم به لایه های کمتری برای پر کردن یک آماده سازی نیاز دارند. مهم ترین تفاوت متمایز آنها از سایر انواع کامپوزیت دندان، افزایش عمق درمان آنها است. بهبود در مواد پرکننده حجیم نیز نتایج مشابهی با کامپوزیت‌های چند لایه برای عرض شکاف حاشیه‌ای و سازگاری عاج ایجاد کرده است.

یونیورسال:

این کامپوزیت ها بر اساس لایه ها یا ویسکوزیته آنها تعریف نمی شوند، بلکه برای استفاده مورد نظرشان تعریف می شوند. کامپوزیت های جهانی به گونه ای طراحی شده اند که متنوع ترین باشند

کامپوزیت دندان ماندگاری دارد؟

کامپوزیت چیست؟

اگر به مطب های دندانپزشکی مراجعه کرده باشید یا اقدامات درمانی دندانی روی دندان های شما انجام شده باشد، نام کامپوزیت دندان را حتما شنیده اید. کامپوزیت ها مواد مصنوعی هستند که به اصطلاح به آن ها رزین گفته می شود. کامپوزیت ها برای استحکام یا جهت چسباندن استفاده می شود. رزین های کامپوزیت دندانی ویژگی های خاص و مناسبی دارند که با بافت دندان ها سازگار هستند.این مواد حالت خمیری داشته و طیف رنگی مناسب برای انواع دندان ها دارند.

مدت دوام کامپوزیت

کامپوزیت ها به طور متوسط، حداقل ۵ سال دوام دارند اما بستگی به نوع مواد و مهارت دندانپزشک تا ۱۵ سال هم عمر میکنند. یافته‌های کلی نشان می‌دهد که حداقل ۶۰ درصد از ترمیم‌های کامپوزیت رزین بیش از ۱۰ سال طول می‌کشد که مواد مناسب به درستی اعمال شوند. درست است که کامپوزیت ها مواد شیمیایی سختی هستند اما این مواد به سختی دندان های طبیعی شما نیست و ممکن است فرسوده شود یا بشکند. برخی عادات غذایی نا سالم و سبک زندگی شما و مهم تر از همه بهداشت دهان و دندان شما می تواند این طول عمر را چندین برابر افزایش دهد. در ادامه با مواردی که روی مدت زمان ماندگاری کامپوزیت دندان تاثیر گذار هستند بیشتر آشنا می شوید

عوامل موثر در ماندگاری و طول عمر کامپوزیت

با رعایت موارد زیر شما می توانید به افزایش عمر کامپوزیت کمک کنید:

محل باندینگ دندان:

باندینگ پشت دندان ها یا روی دندان های کناری شما احتمالا بیشتر از باندینگ کامپوزیت روی دندان های جلویی شما دوام می آورد. به این دلیل که دندان های جلویی بیشتر در معرض آسیب قرار دارند و امکان تغییر رنگ آن ها هم بیشتر است.

نوع و مقدار کامپوزیت:

کاملا طبیعی است که هرچه کیفیت رزین بهتر باشد، ماندگاری آن هم بیشتر خواهد بود. اما استفاده از میزان بیشتری کامپوزیت الزاما به معنی ماندگاری بیشتر نیست. میزان استفاده از کامپوزیت بستگی به عوامل مختلفی دارد که در این مورد بهتر است به دندانپزشک خود اعتماد کنید

سلامت و استحکام دندان:

دندان های قوی و سالم می توانند برای مدت طولانی تری باندینگ را حفظ کنند، اگر دندان های شما ضعیف هستند ممکن است کامپوزیت نتواند به خوبی متصل شود و یا از دندان جدا شده و بشکند.

سبک زندگی و مراقبت از دندان ها:

مراقبت نکردن از دندان ها، مصرف مواد غذایی و نوشیدنی های مضر برای سلامتی دندان ها و عاداتی مانند جویدن ناخن، شکستن اجسام سخت با دندان و دندان قروچه می تواند باعث افزایش احتمال اسیب پذیری کامپوزیت ها شود.

چگونه عمر باندنیگ کامپوزیت دندان های خود را بیشتر کنیم؟

اکثر مواردی که باعث عمر طولانی تر کامپوزیت ها می شود تحت کنترل شماست. برای اطمینان از دوام بیشتر از ده سال می توانید مراحل زیر را انجام دهید:

دوبار در روز مسواک بزنید. با مسواک زدن منظم می توانید تا حد امکان مطمئن شوید که مواد غذایی به دندان های شما آسیب نمیزند. برای مسواک زدن حتما از خمیردندان های غیرساینده حاوی فلوراید و برس های نرم استفاده کنید و در این مورد حتما با دندانپزشک خود مشورت کنید.

از تکنیک های صحیح نخ دندان کشیدن برای دندان های خودتان استفاده کنید. استفاده نادرست از نخ دندان باعث آسیب رساندن به دندان و کامپوزیت ها می شود.

مراجعه به دندانپزشک و معاینات منظم دندانپزشکی به طور مستقیم به افزایش عمر اتصال کامپوزیت های شما کمک می کند. در معاینات، اگر مشکلی برای باندینگ های شما در حال رخ دادن است، دندانپزشک به راحتی آن ها را تشخیص میدهد و اقدامات لازم برای جلوگیری از آسیب بیشتر را انجام می دهد.

از جویدن مواد سفت مانند آبنبات، یخ، ناخن و … خودداری کنید. جویدن مواد سخت باعث ایجاد فشار زیادی روی دندان های ترمیم شده با کامپوزیت می شود و می تواند باعث شکستگی خود دندان یا قسمت های باند شده با کامپوزیت گردد.

قوه، چای، ادویجات زیاد و … مواردی هستند که احتمال لک شدن دندان های شما را بیشتر می کند و کامپوزیت ها هم از این امر مستثنی نیستند. اگر نمی توانید از مصرف این خوراکی ها پرهیز کنید حتما بعد از مصرف دهان خود را بشویید تا باعث ایجاد لک در دندان های شما و کامپوزیت ها نشود.

کشیدن سیگار و قلیان هم تاثیر بسیار نا مطلوبی بر روی دندان های شما و همچنین دندان های باند شده شما دارند.

آمالگام یا کامپوزیت؟

مطالعات بسیاری برای مقایسه آمالگام و کامپوزیت انجام شد. با این وجود برای تخمین مدت زمان ماندگاری ترمیم های کامپوزیت خلفی، مطالعات طولانی مدتی نیاز است؛ زیرا مجموعه ای از عوامل در شکستن یا دوام یک کامپوزیت دخیل است. در یک مطالعه مقایسه ای آمالگام-کامپوزیت پس از ۵ سال، هیچ تفاوتی در عملکرد یافت نشد. جالب است بدانید که تحقیقات نشان داده که حتی پس از ۱۲ سال، کامپوزیت عملکرد قابل توجهی بهتر نشان داد

مطمئناً، این مواد ترمیمی دیگر نیز دارای معایبی هستند. به عنوان مثال، آمالگام شما را ملزم می کند که بافت سالم بیشتری را از دندان طبیعی بیمار جدا کنید و پر کردن طلا و سرامیک گران است. با این حال، در مقایسه با دوام رزین کامپوزیت، طول عمر یکی از مشکلات آنها نیست.

بخشی از دلیل اینکه ترمیم های رزین کامپوزیت طول عمر کوتاه تری دارند به اجرا مربوط می شود. استفاده از کامپوزیت تکنیک حساس و خاص محصول است.

چرا دندانپزشک کامپوزیت را انتخاب می کند؟

مواد کامپوزیت مزایای بسیاری برای دندانپزشکی ترمیمی دارند. مهمتر از همه این که وقتی پوسیدگی را با کامپوزیت ترمیم می کنند، تا حد امکان دندان سالم می ماند. علاوه بر این، ترمیم های کامپوزیت قابل تشخیص نیستند زیرا مواد با دندان ترکیب شده و کامپوزیت ها همرنگ دندان ها هستند. همین باعث می شود که ظاهر زیبایی به دندان ها بدهد. یکی دیگر از مزایای کامپوزیت های رزین قابلیت چسبندگی بالا به دندان هاست.

ترمیم های رزین کامپوزیت به طور قابل توجهی محبوبیت و قابلیت پیش بینی را افزایش داده اند و در عمل دندانپزشکی روتین شده اند. برخی از دلایل این پیشرفت، امکان درمان دندانپزشکی کم تهاجمی، بهبود توسعه رزین ها و تکنیک های ترمیم چسب و افزایش تعداد بیمارانی بود که به دنبال ترمیم زیبایی برای جایگزینی آمالگام هستند. در این زمینه، کامپوزیت رزین به طور گسترده ای استفاده می شود و به دلیل خواص فیزیکی و زیبایی شناختی به سطح بالایی از ترمیم ها رسیده است. اما برای دستیابی به موفقیت با ترمیم های کامپوزیت رزین، دانش مواد ترمیمی و باندینگ و استفاده از تکنیک مناسب مورد نیاز است، در غیر این صورت ممکن است شکست به سرعت رخ دهد.

در بین طبقه بندی های متنوع رزین ها، پرکاربردترین طبقه بندی مربوط به اندازه ذرات است که به ذرات درشت، هیبرید، میکرو هیبرید، میکروذرات، نانوذرات و نانوهیبریدها تقسیم می شوند. رزین های ماکرو ذرات و میکروذرات فقط برای دندان های قدامی نشان داده شدند. با این حال، با توسعه رزین های هیبریدی با بهبود مقاومت در برابر سایش، علاقه به استفاده از این نوع رزین در دندان های خلفی افزایش یافته است.

ماندگاری کامپوزیت چقدر است؟

به طور معمول، پر کردن حدود ۱۰ سال طول می کشد. بسیاری از ترمیم ها (اصطلاح بالینی برای پرکردن دندان) بسیار طولانی تر است.

علاوه بر مواد مورد استفاده، سایر عوامل موثر بر طول عمر پرکننده عبارتند از:

• عادات غذایی شما
• بهداشت دندان
• ضربه به دندان شما
• پوسیدگی در اطراف پر کردن
• هنگام خواب دندان قروچه کردن

اگرچه عوامل متعددی بر دوام انواع پرکننده های دندان مخصوصا کامپوزیت ها، تأثیر می‌گذارند؛ مواد مورد استفاده می‌توانند به شما ایده خوبی درباره مدت زمان ماندگاری یک پرکننده خاص بدهند.